cookies

Serwis korzysta z plików cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę, że będą one umieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo zmienić ustawienia dotyczące plików cookies w swojej przeglądarce.

Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy:

rozwój duchowy



Rozwój duchowy to świadome działanie, którego celem jest poznawanie i kształtowanie swojej prawdziwej natury. Oznacza proces wewnętrznych przemian prowadzących do pełnego zrozumienia istoty całego wszechświata i wszystkich znajdujących się w nim rzeczy. Proces ten jest często ciężką pracą i nauką, w konsekwencji prowadzącą do odrzucenia wszystkich materialnych iluzji (zarówno tych znajdujących się na zewnątrz człowieka, jak i tych, które tkwią w nim samym).

Istoty ludzkie pociąga rozwój duchowy, ponieważ chcą uczynić swoje życie przyjemniejszym, bardziej płynnym, pozbawionym ciągłych wątpliwości i cierpienia.

Poszukiwanie duchowości jest bezpośrednio związane z inną kwestią, która zapełnia poczekalnie u psychologów: pragnienie czucia się dobrze we własnej skórze, spokoju wewnętrznego oraz zgody ze światem. Jako ludziom, nam wszystkim zależy na dobrym zdrowiu psychicznym.

Rozwój Duchowy polega na Poszerzaniu Świadomości, oraz Rozwoju Moralnym danej osoby.

W rozwoju duchowym człowieka mówimy o przyśpieszeniu tego rozwoju, o wejściu na drogę jego prawidłowej realizacji. Fundamentem rozwoju człowieka jest jego rozwój duchowy. Bez duchowego rozwoju każda dziedzina rozwoju człowieka będzie ułomna.

Rozwój duchowy ma na celu rozkwit życia wewnętrznego człowieka, jego celem jest doświadczyć więzi z wyższą od nas rzeczywistością. Rozwój duchowy ma otworzyć drogę do rzeczy, które wykraczają poza nasze pojmowanie. Duchowy rozwój jest nieustannym podnoszeniem jakości życia.1. Ludzie duchowi są uprzejmi. Wiedzą bowiem, że każda negatywna emocja czy nawet myśl wysłana do kogoś wraca do nas zwielokrotniona. Czują połączenie z innymi i mają świadomość, że cokolwiek drugiemu czynią, robią to też sobie. Wynika to z poczucia jedności ze wszystkimi i wszystkim. Uprzejmość jest efektem odczuwania tego połączenia.

  1. Ludzie duchowi są uprzejmi. Wiedzą bowiem, że każda negatywna emocja czy nawet myśl wysłana do kogoś wraca do nas zwielokrotniona. Czują połączenie z innymi i mają świadomość, że cokolwiek drugiemu czynią, robią to też sobie. Wynika to z poczucia jedności ze wszystkimi i wszystkim. Uprzejmość jest efektem odczuwania tego połączenia.
  2. Ludzie duchowi są współczujący. Empatia pojawia się naturalnie, gdy przejdziemy przez proces poznawania siebie. Kiedy już wejrzymy w siebie i zaakceptujemy każdy swój aspekt, zaczynamy siebie kochać. I wtedy współczujemy też innym.
  3. Ludzie duchowi się rozwijają. Właściwie tym są przede wszystkim zainteresowani. Idąc za potrzebą wewnętrznego rozwoju, sięgają po coraz nowe doświadczenia w poznawaniu siebie. Odkrywają swoje stare wzorce i transformują je, dążąc do życia swoim autentycznym ja.
  4. Ludzie duchowi się zmieniają. Oni wiedzą, że słowo „jestem” jest bardziej czasownikiem niż rzeczownikiem, dlatego są odważni w podejmowaniu zmian. Kiedy oni się zmieniają ich świat również ulega metamorfozom. Dlatego ich życie jest ciekawe.
  5. Ludzie duchowi delektują się życiem. Są zadowoleni, z radością i spokojem witają doświadczenia życiowe, traktując je jako coś, co sami wykreowali dla własnego dobra. Biorą odpowiedzialność za swoje doświadczenia, czują że mają na życie wpływ. Potrafią żyć chwilą obecną, w której rozpuszczają się wszelkie lęki. W efekcie doświadczają wielu pozytywnych emocji.

Rozwój duchowy człowieka

Rozwój duchowy nie jest tożsamy z duchowością samą w sobie. Duchowość jest swoistą cechą charakterystyczną istot ludzkich. To subtelny pierwiastek, który czyni materię ożywioną czymś więcej niż tylko zlepkiem molekuł czy mieszaniną pierwiastków. Gdy zaczynamy zagłębiać się w rozważaniach nad duchowością, pojawiają się pytania, na które nie można udzielić satysfakcjonującej, jednoznacznej odpowiedzi.

Dotyczą one m. in. istnienia życia pozagrobowego, Boga czy innych wyższych bytów duchowych, moralności. Niestety, nasz świat jest skonstruowany w sposób uniemożliwiający znalezienie odpowiedzi na te pytania. Fizyczne zmysły są zbyt prymitywne, by bezpośrednio badać zagadnienia niematerialne. Część z nich jest po prostu poza naszym zasięgiem. Przynajmniej dopóki żyjemy.

Mimo to wielu ludzi rości sobie prawo do opisywania rzeczy wykraczających poza możliwości poznawcze człowieka. W ten sposób rodzą się wszelkiego rodzaju religie i wierzenia oparte na naukach mędrców i proroków. Jako że ich słów nie można w żaden sposób zweryfikować, zbierają wokół siebie grono wyznawców, czyli ludzi potrzebujących kogoś, kto potrafi wyjaśnić zagadki wszechświata. Nie chcę w tym miejscu wdawać się w rozważania na temat religii; to temat zbyt rozległy jak na jeden artykuł.

Musimy jednak zaznaczyć, że duchowość postrzegana jako oddawanie czci bóstwu nie oznacza rozwoju duchowego sensu stricte. Akceptowanie czyichś poglądów i nauk w procesie zawierzenia sprawia, że przestajemy samodzielnie szukać odpowiedzi. Można powiedzieć, że przyjmujemy gotowe zestawy informacji skłaniające do określonych wzorców zachowań. Robiąc to, bezwiednie pozbawiamy się możliwości oglądania świata z perspektywy czystego umysłu. Nasze spojrzenie jest w takim wypadku „zanieczyszczone” pomysłami innego człowieka.

Możemy oczywiście słuchać nauk nauczycieli i proroków, a nawet powinniśmy to robić. Nie ma w tym nic złego. Pamiętajmy jednak, by nie kupować wszystkiego jak świeże bułeczki. Nie naśladujmy bezkrytycznie swojego nauczyciela. Zamiast tego dyskutujmy z nim i prośmy o przedstawianie rozsądnych argumentów na poparcie głoszonych przezeń nauk. Będziemy wówczas prowadzić dialog i prawdziwie uczyć się, a nie powielać podane na tacy gotowe rozwiązania.

Czy rozwijamy się duchowo

Skąd mamy wiedzieć, że rozwijamy się duchowo? Oto niektóre z "symptomów", które mogą wskazać twoje postępy:

  1. Pokój ducha – osoby będące na właściwej ścieżce rozwoju duchowego są wolne od wewnętrznego zamętu. Żyją w zgodzie z własnym sumieniem; gdziekolwiek przebywają, są bezpieczne i spokojne.
  2. Radość życia – rozwój duchowy prowadzi do cichego, niezmąconego niczym szczęścia. Człowiek odczuwa zadowolenie i spełnienie. Cieszy się każdym dniem bez strachu, ponieważ wie, że może czerpać z nieograniczonych dobrodziejstw wszechświata.
  3. Cierpliwość i tolerancja to cechy charakterystyczne dla człowieka uduchowionego. Swoją postawą daje on świadectwo emocjonalnej dojrzałości: nie złości się w obliczu przeciwności, nie atakuje osób o odmiennych poglądach. Pracuje wytrwale nad swoimi zobowiązaniami i szanuje każdego człowieka.
  4. Dobra wola pozwala pomagać innym ludziom bezinteresownie oraz czerpać satysfakcję z samego działania; nagroda przestaje być najważniejsza. W takim wypadku nie ma miejsca na zachłanność, zazdrość, brak życzliwości czy walkę.
  5. Dzielenie się z innymi jest pochodną dobrej woli i oznacza chęć obdarowywania innych ludzi tym, czym sami dysponujemy. Pragnienie dzielenia się wypływa prosto z serca, nie jest konieczny żaden przymus. Człowiek uduchowiony, dzieląc się, nie czeka na zapłatę ani nawet podziękowanie.
  6. Cisza nie jest już przeszkodą. Wiele osób nie lubi ciszy, słucha więc muzyki lub ogląda telewizję, by ją w ten sposób zagłuszyć. Adept duchowego rozwoju umie współgrać z ciszą, jest powściągliwy w mówieniu i nie denerwuje się, gdy zapada milczenie. Nie boi się własnych myśli, ponieważ ma czyste sumienie.
  7. Wewnętrzna równowaga – nawet w obliczu niepokojących wydarzeń można zachować spokój. Emocje nie szarżują, umysł nie gorączkuje się, a ciało nie zaczyna się napinać. Równowaga to panowanie nad sobą i uporządkowanie emocji.
  8. Zrozumienie – im bardziej ktoś jest rozwinięty duchowo, tym więcej rozumie. Jego doświadczenia przestają być dla niego zagadką, zaczyna bowiem rozpoznawać ich prawdziwe znaczenie. Zrozumienie natury rzeczy jest oznaką najwyższego stopnia rozwoju.

Rozwój Duchowy polega na Poszerzaniu Świadomości, oraz Rozwoju Moralnym. Rozwój Duchowy można wypracowywać sobie, jeśli pragniemy się właśnie w ten sposób rozwijać. Jest to proces stopniowy, który trudno w jakikolwiek sposób sztucznie wymusić. Prawdziwy Rozwój Duchowy następuje jako naturalna realizacja rozwoju naszej istoty, o ile taką ścieżkę sobie obieramy.

 


Artykuły



Wydarzenia

Nie znaleziono pasujących wydarzeń


Ogłoszenia

Nie znaleziono pasujących ogłoszeń


Copyright 2017 wszelkie prawa zastrzeżone, kopiowanie treści zabronione
Projekt i wykonanie: logo firmy MEETMEDIA