Wyniki wyszukiwania dla frazy:

hipnoza

W najstarszych pismach indyjskich opisane są stany hipnotyczne. Trzy tysiące lat temu w starożytnym Egipcie hipnoza była używana do leczenia terapeutycznego, znana była również w starożytnym Rzymie i Grecji, a jednak nadal otoczona jest tajemniczością. Entuzjaści darzą ją czcią a sceptycy niezasłużoną pogardą. Potoczne mniemanie, iż hipnoza wymaga udziału czynnika nadprzyrodzonego wynika z niewiedzy i jest całkowicie nieuzasadniona. Hipnoza to klucz, który otwiera zamek do najtajniejszych zakamarków naszej podświadomości, w której ulokowane są nasze wspomnienia, ukryte pragnienia, zapomniane talenty, a także to, czego nie akceptujemy: wściekłość, żal, traumy przebyte we wczesnym dzieciństwie, agresję, wszystko, co „wykasowaliśmy” z naszego świadomego umysłu.

Trans hipnotyczny

Odmienny stan świadomości w trakcie hipnozy charakteryzuje się zwiększoną aktywnością prawej półkuli mózgu, która odpowiada między innymi za wizualizację, pamięć oraz wyobraźnię. Trans hipnotyczny jest stanem głębokiego odprężenia i zogniskowaniem uwagi na aspektach świata wewnętrznego. Hipnoza jest naturalnym stanem – człowiek codziennie wielokrotnie zapada w stan hipnotyczny w tak płynny sposób, że nawet tego nie dostrzega. Wystarczy, że w trakcie prowadzenia auta odpływamy myślami na kilka minut, mózg wchodzi wtedy w częstotliwość fal alfa – są to fale charakterystyczne dla stanu głębokiego odprężenia i koncentracji na obrazach wewnętrznych, takich jak w stanie hipnozy. Dobrym przykładem będzie również stan, gdy czytamy ciekawą książkę, która swoją fabułą całkowicie nas pochłania, koncentrujemy się wtedy na jej treści i pozwalamy pochłonąć się całkowicie wizualizacjom.

Każdy człowiek posiada umysł, który działa na dwóch poziomach: subiektywnym i obiektywnym. Umysł obiektywny ma przewagę w stanie absolutnej przytomności, koncentruje się na zewnętrznym świecie a dane o nim gromadzi poprzez wykorzystane pięciu zmysłów fizycznych takich jak dotyk, wzrok, słuch, smak, węch. Umysł obiektywny wyciąga wnioski w oparciu o dane i doświadczenie oraz wiedzę gromadzoną przez innych ludzi. Rozumowanie umysłu obiektywnego poddane jest całkowicie logice, każda fantastyczna myśl zostaje natychmiast odrzucona. Natomiast umysł subiektywny, czy też podświadomy działa na podstawie intuicji, emocji, widzi obrazy nie używając do tego organów wzroku. W trakcie hipnozy umysł obiektywny ustępuje pola umysłowi subiektywnemu, w tym czasie umysł subiektywny sprawuje kontrolę nad człowiekiem, z kolei podczas hipnozy oddaje on swoją władzę na rzecz sugestii hipnotyzera. Stopień, z jakim hipnotyzer posiada władzę nad umysłem jest zależny od tego, jak daleko umysł obiektywny został odsunięty na drugi plan. Nie należy się obawiać hipnozy. Hipnotyzer w żaden sposób nie jest w stanie wpłynąć i zmienić naszych podstawowych zasad, nie ma w trakcie hipnozy wystarczającej władzy, aby zmienić nasze wartości moralne, etyczne, czy duchowe, które są w nas bardzo mocno zakorzenione.

Hipnoza jest skutecznym narzędziem terapeutycznym.

W każdej pracy psychoterapeutycznej, a szczególnie w tej opartej na psychoanalizie pacjent dąży do przypomnienia sobie minionych zdarzeń i reakcji psychicznych na nie, aby poprzez ich analizę, dotrzeć do fundamentu danego wzorca myślowego. Odsłonięcie i przypomnienie sobie takiego zdarzenia na jawie zazwyczaj wymaga długich posiedzeń i wielu godzin spędzonych u psychoterapeuty, ponieważ umysł obiektywny dysponuje wspomnieniami wraz z naleciałością później nabytej wiedzy, jak również z późniejszymi doświadczeniami. Jeśli zdecydowaliśmy się na wyparcie z pamięci jakiegoś zdarzenia, trzeba długiego czasu na jawie, aby sobie o nim przypomnieć. Czasami jest to wręcz niemożliwe. W stanie hipnozy, kiedy jesteśmy zahipnotyzowani „rozum‘’ nie stoi na przeszkodzie, aby zostało przywołane wspomnienie w swojej pierwotnej postaci. W trakcie hipnozy występuje pamięć bezpośrednia, przeżywamy na nowo przeszłe zdarzenie i przyjmujemy wobec niego postawę, jaką mieliśmy w okresie jego zaistnienia. Bez osądów nabytych przez nas od czasu pierwotnego zdarzenia do jego późniejszego przywołania.

Hipnoza - zastosowanie

Hipnoza ma szerokie zastosowanie: pomaga w leczeniu zaburzeń nastroju i emocji, stosowana jest również w walce z bólem, w przebiegu zmian chorobowych, jak również w trakcie zabiegów medycznych. Wspomaga procesy zdrowienia w wielu stanach chorobowych, wzmacniając układ odpornościowy, jak i mobilizuje układ immunologiczny, harmonizuje także układ hormonalny. Pomaga w walce z nałogami. Poprzez hipnozę możemy dotrzeć do ukrytych zasobów naszych talentów i możliwości. W sporcie oraz w nauce może pomóc w osiągnięciu lepszych wyników.
Również w biznesie pomaga pokonywać przeszkody stojące na drodze do wyznaczonego celu, oraz przezwyciężać nasze własne ograniczenia. Większość z nas bagatelizuje potencjał hipnozy, niestety informacje, jakie ludzie posiadają na jej temat nie są wystarczające, aby skutecznie sięgali do jej skarbca. Hipnoza sceniczna odebrała jakoby powagę i wiarę w leczenie poprzez hipnozę terapeutyczną. Przez pokazy sceniczne ludzie kojarzą hipnozę z człowiekiem udającym zwierzę na scenie lub kobietą, która niczym marionetka wykonuje polecenia hipnotyzera. Myślą, że hipnotyzer może zmusić ich do robienia innym krzywdy, że stracą całkowitą kontrolę nad umysłem. Zwyczajnie odczuwają strach na myśl o hipnozie, zupełnie niepotrzebnie. Dobry hipnotyzer za pomocą tak zwanej sugestii posthipnotycznej może skutecznie polepszyć naszą samoocenę, która ma niebywały wpływ na jakość naszego życia. Stan transu pozwala zaznać prawdziwego wypoczynku.Wielu z nas w dzisiejszym świecie, zapomniało jak to jest dać wytchnienie umysłowi oraz jak to jest być naprawdę i w pełni zrelaksowanym. Mam nadzieję, że poprzez ten artykuł przybliżyłem wam, choć trochę działanie hipnozy oraz jej zbawienny wpływ na nas. Przed pójściem do gabinetu, zapoznajmy się z opiniami na temat hipnotyzera. Pamiętajmy, że tak jak w innych dziedzinach dzielą się na tzw. „z powołania” i na takich, którzy tylko chcą na nas zarobić. Możemy również, aby dokonać dobrego wyboru użyć naszej intuicji, która nigdy się nie myli, oczywiście jeśli mamy do niej dostęp.

Żadne słowa i żadna teoria nie przedstawi w pełnej krasie czym jest hipnoza, trzeba jej doświadczyć, aby w pełni ją zrozumieć i ujrzeć jej piękno.

 

Hipnoza a bezpieczeństwo

Wielu ludzi, w dalszym ciągu, nie ufa hipnozie, boi się jej, nie docenia jej możliwości i skuteczności. Hipnoza natomiast jest bezpieczniejsza niż niejeden środek farmakologiczny, bo nie ingeruje w tożsamość ani umysł człowieka. Wykorzystuje niezbadaną moc podświadomości. Jej bezpieczeństwo można już wywnioskować na podstawie tłumaczenia samego słowa, wywodzącego się z języka greckiego ύπνος = ýpnos, oznaczającego sen, czyli stan psychiczny częściowego wyłączenia świadomości, pomiędzy snem a jawą, charakteryzujący się wzmożoną podatnością na sugestię.

Hipnoza jest wykorzystywana w psychologii klinicznej i hipnoterapii, między innymi jako jedna z metod diagnozowania i leczenia zaburzeń nerwicowych oraz w terapii uzależnień. Pozwala na wydobycie z obszarów podświadomości zapamiętanych obrazów i sytuacji, dzięki czemu znajduje zastosowanie w kryminalistyce. I właśnie w tym momencie pojawia się już nawiązanie do regresji.

Hipnoza regresyjna

Hipnoza regresyjna to stan, który umożliwia przypomnienie sobie przeszłych wydarzeń, każdej chwili, myśli, uczucia, obrazu. Jest stosowana jako metoda rozwiązywania poważnych problemów emocjonalnych, których źródła tkwią w ciężkich przeżyciach z okresu dzieciństwa. Osoba poddana hipnozie regresyjnej nie tylko szczegółowo analizuje minione wydarzenia, ale znajduje się w odmiennym stanie świadomości i uaktywnia swój potencjał, by myśleć bardziej przejrzyście. Regresja hipnotyczna, to jedna z metod terapeutycznych, która pozwala na powolne cofanie się pamięcią do czasu, kiedy zaistniało traumatyczne zdarzenie i pomaga w „naprawie śladu pamięciowego” oraz usunięciu blokady, która uniemożliwia czerpanie satysfakcji z życia. Hipnoterapeuci zwracają uwagę na zjawisko, kiedy pacjenci podczas hipnozy odnajdują trudne doświadczenia w życiach poprzednich jako mężczyzna czy kobieta, spotykają swoich bliskich będące innymi osobami i widzą sytuacje jakie wtedy pomiędzy nimi zaistniały, a które mają bezpośrednie przełożenie na obecnie przeżywane życie. Daje to głębsze zrozumienie procesu istnienia. Człowiek zaczyna rozumieć, dlaczego urodził się w danej rodzinie, w warunkach i ograniczeniach, co musi zmienić w swoim życiu, aby zakończyć ten proces i zacząć odczuwać satysfakcję i radość istnienia. Okazuje się, że przebieg zdarzeń prezentowany przez osoby zahipnotyzowane, przeprowadzone przez koniec jednego ze swoich poprzednich żyć, jest bardzo podobny do doświadczeń z pogranicza śmierci, opisywanych przez ludzi, którzy przeżyli śmierć kliniczną. Jednak hipnoza regresyjna pozwala na coś więcej – umożliwia całościowy opis rzeczywistości, w której dusze przebywają między narodzinami a śmiercią. Analizując historie związane z reinkarnacją można wyodrębnić wiele prawidłowości dotyczących tego, że dusze ludzkie "wcielają się ponownie". Są to wnioski poparte badaniami konkretnych przypadków. Jest to empiryczna wiedza oparta na doświadczeniu.

Wybrane przypadki

Można zauważyć, że bardzo często jesteśmy podobni fizycznie do swojego wcześniejszego wcielania. Analizując historie pamięci reinkarnacyjnej z poprzedniego życia warto wspomnieć o przypadku jednego z mieszkańców Szczecina, którego od dziecka wręcz prześladował moment rozstrzelania podczas Powstania Warszawskiego w 1944. Ten dramat powracał bardzo często w jego snach, jak i po prostu tkwił w jego pamięci nie wiadomo skąd. Mężczyzna ten urodził się ze śladami po kulach na piersiach, a jego rodzina nie była w stanie tego w żaden sposób wytłumaczyć do momentu, kiedy jako trzylatek oznajmił im, że kiedyś został "zabity przez Niemców". Razem z innymi ludźmi został ustawiony pod ścianą i rozstrzelany podczas walki o Warszawę.

Kolejny przykład to Yoo Ye Eun, która pochodzi z Korei i jest niewidoma, co pewnie było główną przyczyną tego, że dziewczynka zaraz po urodzeniu została porzucona przez matkę. Na szczęście została adoptowana przez kochających ją ludzi. W wieku dwóch lat wydarzył się zadziwiający incydent. Adopcyjni rodzice zauważyli, że mała ma dziwną zabawę: rusza palcami po blacie stołu tak, jakby to był fortepian i udaje, że na nim gra! Niezwykłe było to, że jako dziecko niewidome nie miała szans zobaczyć, jak wygląda nie tylko fortepian, ale też jak się na nim gra. W rok później na pożyczonym od znajomych pianinie dziewczynka położyła ręce i nagle, ku bezgranicznemu zdumieniu obecnych w pokoju osób, poprawnie zagrała dwa krótkie fragmenty utworów, których rodzice dziecka nie byli w stanie rozpoznać. Dopiero dwa lata później okazało się, że były to znane motywy muzyczne, jeden Ludwiga van Beethovena, a drugi Fryderyka Chopina. To wzbudziło entuzjazm całej rodziny dziewczynki, która mimo jej kalectwa uwierzyła, że mała zostanie wielką pianistką. Jej rodzice nie mają za bardzo pojęcia o muzyce. Zaklinają się, że mała nauczyła się wszystkiego sama! Według rodziców można odnieść wrażenie, że ona urodziła się z wiedzą, jak grać na fortepianie! Okazało się, że dziewczynka nie tylko potrafi bezbłędnie grać ze słuchu dowolną, raz usłyszaną melodię, ale także akompaniować do niesłyszanych wcześniej piosenek. Do niesamowitej gry na pianinie Yoo potrafi także dodać piękny śpiew, co sprawia, że wysłuchanie jej występu na długo zapada w pamięci.

Ta historia ma jest godna uwagi, gdyż pokazuje ów fenomen fizycznego "podobieństwa kolejnych inkarnacji". Dzięki portalowi YouTube film z małą artystką stał się popularny w Stanach Zjednoczonych. Przypadkiem zobaczył go jeden z amerykańskich pianistów, którego poruszyła gra małej Yoo Ye Eun. Bardzo charakterystyczny sposób uderzania w klawisze, który wprawne ucho znawcy wyłapało błyskawicznie zrobiło na nim niesamowite wrażenie. Gdyż okazało się, że identycznie grał nieżyjący już genialny pianista amerykański, William Kapell. W wieku 31 lat zginął tragicznie w katastrofie lotniczej. Podobieństwo gry Kapella i małej Koreanki podobno zapiera dech w piersiach. Czy to możliwe, że mała Yoo Ye Eun jest inkarnacją Williama Kapella? Na pewno warto się nad tym zastanowić.

Co zrobić w przypadku, kiedy okazuje się, że pierwotna przyczyna choroby (zwłaszcza jeśli jest to nerwica lub nieuzasadniony lęk) wcale nie leży w obecnym życiu?  Pewien pięćdziesięcioletni mężczyzna miał trudności w nawiązywaniu bliższych emocjonalnych kontaktów z kobietami. Z jednej strony marzył o założeniu rodziny, z drugiej wyczuwał do kobiet niewytłumaczalną niechęć. Poddany hipnozie cofnął się o kilka stuleci i odkrył, że w poprzednim wcieleniu był zakonnikiem. Dawny tryb życia wywarł taki wpływ na jego psychikę, że nawet kilkaset lat później żył i zachowywał się jak mnich.

Inny ciekawy przypadek dotyczy kobiety, która obsesyjnie bała się porodu. Dzięki hipnozie cofnęła się w odległą przeszłość. Żyła w małej wiosce, samotnie, w biedzie i ubóstwie.  Zobaczyła, jak morduje swoje nieślubne dziecko. Koszmar tamtego doświadczenia na zawsze zachował się w jej podświadomości. Mimo że nie miała dostępu do tych wspomnień, wywarły one decydujący wpływ na jej życie.

Nagłośniony kilka lat temu przypadek Jamesa Leiningera (ur. 1998) rozpoczęły senne koszmary, w których chłopiec widział siebie w płonącym samolocie. Zmieszani rodzice wsłuchiwali się w jego opowieści o statku "Natoma" i walkach z Japończykami. Historię kończyło roztrzaskanie maszyny pilota, który również nazywał się James, w wodach Pacyfiku. Rodzice chłopca, zaniepokojeni jego dziwnym zachowaniem, postanowili sprawdzić, czy odnosi się to do realnych zdarzeń. Poszukiwania ułatwiły częste wzmianki o "Jacku Larsenie" - rzekomym koledze Jamesa z poprzedniego życia. Leiningerowie mówili, że udało im się odnaleźć Larsena, który potwierdził, że podczas starć z Japończykami w marcu 1945 r. od trafienia w silnik zapalił się samolot jego przyjaciela, Jamesa Hustona Jr. Historia niebawem przedostała się do mediów wywołując żywe reakcje. Przez lata badacze zjawisk "pamięci poprzednich wcieleń" zebrali relacje setek dzieci opowiadających o sprawach, których nie miały pojęcia. Najwięcej emocji budzą historie, w których padają słowa: "Mamo, ja już kiedyś umarłem…"

Islandzki psycholog prof. Erlendur Haraldsson, który ustalił, że około 80 procent dzieci mówiących o poprzednich wcieleniach kończy swe historie scenami gwałtownej śmierci (w wyniku morderstwa, wypadku lub działań wojennych).

Jedna z bardziej poruszających relacji z jego zbiorów opowiada o libańskiej dziewczynce, Nadine, w której obudziły się wspomnienia z życia młodej kobiety maltretowanej i ostatecznie utopionej w morzu przez męża: "Nadine pokazywała swej matce, w jaki sposób ‘jej mąż’ dokonał zbrodni, zaciskając jej najpierw ręce na szyi. Wspominała też o swej córce Reemie. […] Ojciec Nadine przywoływał opowieść o tym, jak pewnego dnia wynajął łódkę, by popłynąć z rodziną na wyspę. Kiedy starał się włożyć małą do wody, była śmiertelnie przerażona, drżała i kurczowo się go trzymała. W drodze powrotnej miała powiedzieć rodzicom: ‘Kiedyś zabili mnie w morzu’. Po tej wyprawie aktywowały się u niej inne wspomnienia".

Podsumowanie - hipnoza i terapia regresywna

Jeżeli nie wiecie, dlaczego odczuwacie wstręt do określonych rzeczy, lęk przed pewnymi ludźmi albo skąd wzięły się gnębiące was dziwaczne natręctwa – być może ich przyczyna jest ukryta w waszym… poprzednim życiu. Każdy może poddać się terapii regresywnej i cofnąć się do chwili swoich narodzin, a nawet dalej. Każdy jest w stanie cofnąć się pamięcią do czasów ze swojego poprzedniego życia. Jest to niezwykle silne przeżycie. Jednak trzeba się obawiać, gdyż wspomnienia pozostają tylko wspomnieniami. Oglądamy przeszłość tak, jak byśmy oglądali poruszający film. Nie przeżywamy powtórnie koszmaru. Natomiast poznanie tego, co przytrafiło się nam w nieustannym cyklu narodzin, może okazać się bardzo pożyteczne i pozwali lepiej zrozumieć samego siebie i otaczający nas świat. Warto też zapamiętać, że Śmierć nigdy nie była kresem naszego życia, jest jedynie kolejnym przystankiem na naszej drodze….

Nie znaleziono pasujących wydarzeń

Nie znaleziono pasujących ogłoszeń